De provinciale Akkerdistelverordening uit 1986 blijft bestaan, maar wordt aangepast aan de inzichten en wetgeving van deze tijd.
“Ons Brabants landschap heeft zich in de loop der jaren ontwikkeld tot een mozaïek landschap waarin landbouw en natuur zich afwisselen. En dat vraagt om een aantal spelregels. Spelregels waar agrariërs zich aan houden om natuurwaarden te beschermen en biodiversiteit te vergroten. Denk aan akkerrandenbeheer en beperking van bestrijdingsmiddelen.
Maar dit vraagt ook om een aantal spelregels omgekeerd. De liefde kan niet van één kant komen.” Aldus Hermen Vreugdenhil in het debat over de afschaffing van de akkerdistelverordening.
Met steun van het CDA, VVD en de Brabantse Partij hebben Provinciale Staten in meerderheid ingestemd met deze lijn.

In juni 2006 hebben Gedeputeerde Staten aan Provinciale Staten voorgesteld de verordening in te trekken, vooral vanuit overwegingen van deregulering en ontbureaucratisering. De akkerdistelverordening regelt de verplichting om landbouwgrond en de gronden 100 meter eromheen te zuiveren van akkerdistels. De akkerdistel is een onkruid waar de grondgebonden land- en tuinbouw last van heeft.

Gedeputeerde Hoes zegde op aandringen van de ChristenUnie-SGP fractie ook toe met de terreinbeheerders, zoals Rijkswaterstaat, gemeenten en natuurbeschermers, te gaan praten over ‘goed nabuurschap’. “Het kan niet zo zijn dat boeren en tuinders hun stinkende best doen en da de buren dat nalaten,” stelt Hoes.

“Het is goed om met een hernieuwde akkerdistelverordening de bescherming van agrarische gronden nog eens te benadrukken voor de toekomst. Blijkbaar is dat nodig. En dat is dan de winst van dit debat,” aldus Hermen Vreugdenhil.