En toch werd me de hele week telkens één politiek brandende vraag gesteld. Valt het kabinet of niet. Inmiddels kan ik die vraag beantwoorden. Met zeer grote spijt. Met pijn in het hart. En met ingehouden boosheid hoe het zo heeft moeten lopen.

Allereerst wil ik zeggen dat ik ontzettend veel waardering heb voor de wijze waarop Rouvoet zich heeft opgesteld. Integer, betrouwbaar en volop de bestuursverantwoordelijkheid dragend. Tot het uiterste moment zoekend naar een weg om uit de crisis te komen. Hier kan menig kabinetslid zichzelf aan spiegelen. Als we de afgelopen week dan toch in het licht moeten zien van de gemeenteraadsverkiezing heeft Rouvoet hier wel laten zien wat stabiel en betrokken inhoudt!

Mag ik nog iets van me af schrijven? Hoe kan het zijn dat op een zeer cruciaal moment (vorige week vrijdag) waarin het vuur tussen Bos en Verhagen volop oplaaide onze premier bij de Olympische spelen in Vancouver verbleef en Bos de ministerraad voorzat? Was de gouden medaille van Sven Kramer hem meer waard dan de toekomst van het kabinet. Crises moet je in de kiem smoren.

Ik vind het onbegrijpelijk dat de PvdA juist op dit onderwerp en op dit moment de stekker uit het kabinet trekt. Alsof het duurzaamheidsbeleid, de kilometerheffing, de impulsen aan het OV, het jeugdbeleid, het wijkenbeleid, behoud werkgelegenheid, impuls aan economie klimaatbeleid en zo kan ik nog wel doorgaan opgeofferd moeten worden aan, nee niet eens Uruzgan, maar hoe de procedure ten aanzien van het beleid rondom de verlenging van de missie Uruzgan gevoerd moet worden? Terwijl daar nog een week tijd voor is om tot een voor alle partijen bevredigend voorstel te komen?

Ook het CDA mag zich deze crisis aanrekenen. De wijze waarop zij de PvdA waar het maar kon van draaien en oneerlijkheid betichtte geeft meer blijk van goed ‘spin’werk dan van zoeken naar bestuurlijke stabiliteit. Zelfs in de debatten van de afgelopen week bleef die ondertoon doorklinken. Wat zit die controverse tussen CDA en Bos toch diep. Dit belooft weinig goeds voor de komende jaren.

Ik zit echt met een enorme kater. Laten wij de bezuinigingsoperatie over aan een liberaal rechts blok of gaan we voor christelijk sociale keuzes. Willen we een jeugd en gezinsbeleid naar VVD snit? Zetten we in één keer een streep door het wijkenbeleid? Ik moet er niet aan denken.

Toch kan je deze kabinetscrisis ook de eerste twittercrisis noemen. Als je nog eens de tweets van Verhagen in lijn zet met de officiële kabinetsuitingen dan constateer ik maar dat dit meer olie op het vuur is geweest dan olie op de golven. Had Beatrix dan toch gelijk?

Ik kan je verklappen, ik heb een twitteraccount aangemaakt. De bevestigingsmail zit nog onbeantwoord in mijn mailbox. Ik weet het echt nog niet. Is dit het zo broodnodige contact met de kiezer?

Hermen Vreugdenhil