En dat is ook een logische redenering als je bedenkt dat tot nu toe alle pogingen om de provincie als vorm van openbaar bestuur op te ruimen of om te vormen zijn mislukt. Daarbij speelt een belangrijke rol dat de provincie niet alleen een bestuurslaag is, maar ook een grote meerwaarde heeft als het gaat om de ordening, ruimtelijke kwaliteit, maatschappelijke samenhang en de cultuur van een bepaald gebied.

De provincies nemen dan ook nog steeds een prominente plaats in in het Nederlandse staatsbestel. Dat heeft er mee te maken dat er sinds geruime tijd een belangrijke verbinding bestaat tussen de provincie en de ordening van de Nederlandse democratie. Die verbinding zie je heel mooi terug in het nieuwe ruimtelijk beleid, vastgelegd in de Wet ruimtelijke ordening. En juist dat voorbeeld werd gisteren door onze provincie naar voren gebracht. De nieuwe gedeputeerde van Heugten kon namens de Staten vol trots vertellen over het scherp inzetten van het instrument verordening zoals wij dat afgelopen vrijdag hadden gedaan in het veehouderij debat. En juist het ruimtelijk beleid wordt nu door het IPO tot voorbeeld gesteld voor de ‘nieuwe rol’ zoals de provincie die moet oppakken. Een rol die de provincie alleen maar belangrijker maakt.

We moeten het opheffen van de provincie dan vooral ook letterlijk nemen. Dat wil zeggen: het opheffen, dat is verheffen of verhogen, ook wel aangeduid als omhoogbrengen, van het provinciaal bestuur.

De rol van de provincie wordt alleen maar belangrijker en noodzakelijker. Juist de eerste kamer zou in haar reflectie op wetgevingstrajecten de meerwaarde van die rol van het middenbestuur scherp in het oog moeten houden. Juist de eerste kamer heeft dus een belangrijke taak in het opheffen, dat is verheffen van de provincies.