Ik ben het met iedereen eens die vindt dat we het natuurbeleid als een kerstboom hebben opgetuigd. Voor één gebied geldt een wirwar aan regelingen en financieringspotjes. Vaak drie bestuurlagen (Provincie, Waterschap en gemeenten) die er een stem in hebben. En elke subsidieregel kent weer zijn eigen mogelijkheden en beperkingen. Ik zal niet zeggen dat dit niet werkt maar het is niet efficiënt. Daarom heb ik nu anderhalf jaar geleden voorgesteld om het anders te gaan doen. Projectfinanciering met verantwoording achteraf. Zo doen we het al vier jaar met de waterschappen en de resultaten hiervan zijn positief.

Belangrijkst voordeel van deze werkwijze is dat je op hoofdlijnen kan sturen en toch grip houdt op de uitvoering. De middelen kunnen besteed worden aan projecten die ook daadwerkelijk van start kunnen. Daarnaast biedt dit de mogelijkheid om te zoeken naar combinaties van projecten waardoor we echt gebiedsgericht kunnen werken.

Na anderhalf jaar lobbyen, doorvragen, weer agenderen, halve toezeggingen, nogmaals doorvragen heeft het college de voorgestelde werkwijze omarmd. Deze werkwijze moet het geraamte worden van het Brabantse natuur- en landschapsoffensief.

Dat vraagt wel om vertrouwen in de partners die het moeten uitvoeren. En juist dat vertrouwen willen en kunnen een aantal fracties niet hebben in gemeenten. Zij zien gemeenten liever als een stelletje pubers die je met strakke regels en controle in het gareel moet houden. Ze voelen er dan ook niks voor om taken en bevoegdheden bij gemeenten neer te leggen.

Maar laten dat nou dezelfde partijen zijn die ook pleiten voor het opheffen van diezelfde provincie. Je zou van zo een zigzag visie haast wantrouwend worden.

Met zeer veel genoegen heb ik dan ook vandaag het verkiezingsprogramma van de ChristenUnie gelezen. Een programma dat juist vertrouwen bepleit zodat de relatie tussen overheid en samenleving wordt rechtgetrokken. Vertrouwen in gemeenten, waterschappen en boeren. Natuurbeheer tegen een redelijke vergoeding en met langjarige zekerheid. Dat past bij een dienstbare overheid die verantwoordelijkheid neer durft te leggen op de plek waar die het best genomen kan worden.